29 ARLK

O benim! Neye benzediğine, nasıl alındığına dair bir fikrim yok. Üstelik henüz elime geçmiş de değil. Ama bana alındığını biliyorum. Bana alındığı için, bana değer görüldüğü için dile dökmesem bile kendimi şanslı görüp içten içe sevinip, mutlu da oluyorum. Yürekten geldiğini hissediyorum çünkü. Hem kim kendisine ait olduğu söylenen bir şeyi, hiç görmediği halde bile bu kadar benimser ve sahiplenir ki? Bu yüzden o benim ya zaten. Bu yüzden bu kadar eminim kendimden!

Ve aynı zamanda o ben’im. Bana ait olduğu için, o benim bir parçam. Görmedim henüz. Dokunmadım hala. Ama alan yüreği tanıyor olmak, alındığı ana dair ama doğru ama yanlış fikirler sunmak yetiyor bana. Üstelik bende değil de oralarda bir yerde olması -hala sende kalması- hoşuma da gidiyor. Geçip giderken yanından mesela gözüne çarpmasını, aklına ve yüreğini dokunmasını, hem hep varmış hem de hiç yokmuş gibi hayatında sessizce yer etmesini seviyorum. O yüzden ben gibi ya zaten. O yüzden oralarda bir yerde –senin olduğun, yaşadığın yerlerde- benden bir parça gibi. O yüzden o ben’im!

Ve sen sevgili adam! Bilmez misin; günlerin üstüste ağır geldiği, içimdeki mum alevinin rüzgarın şiddetiyle sürekli titrediği bu zamanlarda sen ve kelimelerin, bana iyi gelensin. Tekerleme gibi yaşamaya çalıştığım bu hayatta sen, dilimin döndüğü tek yerdesin. Şaşkınlığımsın bir o kadar; içimin sinmediği, içime sinmeyen bu hayatın bana verdiği en değerli hediyelerden birisin!

O yüzden yollama onu sakın bana. Bırak orada, yanında kalsın. Vakti geldiğinde hayat alsın onu kendi elleriyle. Alsın ve onu bana, beni bana, seni bana getirsin!



ARALIK MEKTUPLARI 10’



Görsel: Deviantart