Pages

MEKTUP

10.09.2008
Bir zamanlar...
El bebek gül bebektim. Bazı günler külkedisi, bazı günler pamuk prensestim. Herkesten en güzeldim ben senin gözünde. Seninleydim.

Sense benim tek kahramanım. Prensimdin. Ne dersen oydu benim için. Yerle gök yer değiştirecekse bile öyleydi. Sen ne dediysen öyle bilirdim. Benimleydin.

Sonradan...
Büyümekle başladı herşey. Büyüdüm masalların rengi değişti önce. Sonra oyunlarımın şekli. Pamuk prenses yedi cücelerle kalmayı seçti. Cinderella kendi prensiyle evlendi. Masalların kullanım süresi doldu. Sen kahramanlıktan vazgeçtin.

Yaşımdan büyük oldu yüreğim çoğu zaman. Ve bir o kadar da kırılgan. Cevapsız sorularıma yenileri eklendi. Çocuk aklım ermese de pek çok gidişe, ses etmedi. Vedalar hep ağır gelmez mi yüreklere, bir tanesi yetmişti zaten. Peki sen kalkıp nereye gittin? Bilseydim gideceğini, inat eder, büyümezdim.

Şimdilerde...
Geçmişin dikişleri atıyor birer birer . Her kopan iple beraber yara biraz daha açılıyor. Biraz daha kanıyor.

Ne eski masallar kalmış artık. Ne de eskisi gibi masal dinleyen çocuklar. Kimse bana kendimi prenses gibi hissettirmedi şimdiye kadar. Masallara kanmayı özledim ben oysa. Yalan da olsa külkedisi olmayı. İçinde küçücük kaldığım oyunlar oynamayı. Ama büyüdükçe yalnızlıklarımız daha çok artıyormuş artık biliyorum.

Düşünüyorum da şimdi kimsenin git demediği ama kalmayı da istemediği bir vazgeçiş oldu bizimkisi. Et tırnağın çok battığını düşündü, tırnak etin kendini çok sıktığını. Hangi istasyonda ayrıldık birbirimizden, hangi arada edildi veda? Sallandı mı bir el arkamdan, bilemedim. Ama etle tırnak birbirinden ayrıldı. Bizim masalımızın sonu kötü bitti.

Geçen onca senenin ardından dışımda oldukça kalın bir kabuk biriktirdim. Ama içim hep aynı kaldı. Sen unuttun mu bilmiyorum. Ben unutmuş gibi yapıyorum sadece ve geçen her güne bir çentik daha atıyorum. Sensiz geçen bir seneyi daha atlattım mesela. En büyük yalanımı söylüyorum kendime. Seviniyorum.

Belki bir gün...
Gelirsin.
Prenses değil, külkedisi hiç değil ama babasının kızı olurum bende.
Babası olan bir kız. Ne dersin...

Son...
Bu geç kalmış bir babalar günü yazısı değildir.
Bir babaya dair geç kalmış her günün yazısıdır.

Resim: loadtr.com

34 sayfa ekleyen:

Seyyah dedi ki...

o yazı yazılır yılların hesabı kapanır, borçlar ödenir, taşlar dökülür, defalarca okunur, geç kalmışım denir, sonra bir huzur çöker içine, yeni sayfa açılır ve bakarsın ki o sayfada değişen tek şey kendinsindir. içine dokunmuş, içime dokundu..

Adsız dedi ki...

Çok ağladım okurken. Zaten sulu gözün tekiyim. İçime oturdu acın, özlemin...Ne doğru, büyüdükçe yalnızlaşıyor insan....Bir zaman makinası icat etseler de rahatlasak artık...Sıkıldık mı kaçsak çocukluğumuzun keyifli günlerine...Bazen hiç dönmesek....

NiNo dedi ki...

ne kadar derinnnn

ne ben olabildim ne de başkası dedi ki...

ağlattın ya sen beniiiii:(

Arzu Pınar dedi ki...

harika yazmışsın :)

Adsız dedi ki...

bu nasıl bir duygu yoğunluğudur böyle:(

vili dedi ki...

Son kısıma varınca, daha bir acıdı içim..

buraneros dedi ki...

duyguları okurken tek kelimelik bir yorum geldi aklıma ,her satırda tek bir sözcük:))...muhteşem(sin)...

Adsız dedi ki...

be bu yazıdakileri yaşadım dünde şimdi de ve sonda.. hala da yaşıorum her gün daha da yoğun bi şekilde.. öylesine gezinirken bulduğum bir blog ta kendimi bu kadar bulmak çok değişik bişey.. teşekkürler yüreğine sağlık..

Adsız dedi ki...

ne demiş kolera: büyümek istemiyorum, annem babam yaşlanır.

siminya dedi ki...

:( babamla aram iyi diil...

Muhabbet Çiçeği dedi ki...

Merhabalar canım, çok güzel yazmışsın herzaman ki gibi. Keşke eski masallardaki gibi olsa herşey. Hep mutlu son bitse masallar. Ama şimdi çoğu masalda kötüler kazanıyor, yada hiçbirşey eskisi gibi olamıyor değilmi. Eski masalları tekrar yakalayabilmemizi dilerim. Sevgiyle kal canım.

beenmaya dedi ki...

@nily: açılır mı dersin o sayfa ve insan değişir mi dersin böylesi bir eksiklik varken bir yanında...belki de dediğin gibidir...sağolasın. sevgiler sana...

@maviye yolculuk: her ne kadar farkında olsak da yaşadığımız şimdiki zamanın bazen geçmiş kendine çekiyor bizi işte ve hep saklandığımız yerlerden yakalıyor bizleri daha çok canımızı yakmak için belki de...ağlama sakın hayal ortağim. gülmememiz gerek artık bizim hayallerimizin içinde :))

@nino: geçmişin dikişleri açıldı gibi biraz ondandır...

beenmaya dedi ki...

@delii: aynadaki diğer yanım geçti gitti. gülmeli şimdi. bak aynaya :))

@arzu pınar: teşekkür ederim :))

@hülya konar: ah bir bilsem ben de bir çözebilsem...

beenmaya dedi ki...

vili: bazen geçmiş çok ama çok acıtıyor :((

@buraneros: gözlerim zaman yorgunu bugünlerde. az önce geldim geçmişten. "şimdi"de mola vakti...

@...: benzer öykülerin kahramanıyız hepimiz. sadece isimlerimiz farklı ama hepimiz aynı değil miyiz...

beenmaya dedi ki...

@rectoa: doğru demiş...

@siminya: benimde öyle belli olmuyor mu...:((

@muhabbet çiçeği: masallar sadece anlatılıyor, yaşanılmıyor ne yazık ki...sağolasın canım...

Pusulasız Hayat Kitap Sesleri dedi ki...

Masallar hiç bitmez aslında, yüreklerde devam eder, dilediğin gibi de sonlandırabilirsin masalını.
Sizin masalınız da hiç bitmeyecek.
Sen küçük prenses o da kahramanın olarak kalacak hep...
Yüreğinin en değerli köşesinde...
Sevgilerimle...

beenmaya dedi ki...

@özlem: içimdeki masal devam edip gidecek belki de sessizce. ama gerçek hayat bu masalın çok dışında oldu hep...ve böyle de olacak ne yazık ki...sevgiler benden...

Adsız dedi ki...

Yürekten bir yazı kutlarım Maya'm...

beenmaya dedi ki...

@royalım sağolasın...hisseden yüreğine sağlık...sevgiler sana kocaman...

saklıdefter dedi ki...

Geç kalmış hergünün yazısı heleki babaya yazılmış... içim burkuldu babamı özledim:(

beenmaya dedi ki...

@saklıdefter: üzgünüm üzdüğüm için...özlemek en güzel yönü bekleyişlerin der ya şair. benimki beklemeye dair değil ne yazıkki...umarım seninki daha iyidir...

saklıdefter dedi ki...

Benimde beklemeye dair değil ne acıdırki keşke çıktığı yol dönüşü olan bir yol olsaydı...

beenmaya dedi ki...

@saklıdefter: :(((

My little Montenegro dedi ki...

Pencerede kaldı benim elim dışardan bakınca eli camda bir kız misali ...Oysa hep babasının ardından el sallayan bir kızdım taki dönmeyene kadar...

Yazı için kalbinle yazdığın için teşekkürler...

Bakınca anlamazsınız,yaşamanızı istemem ama görmeniz lazım bizler BABASIZIZ...

beenmaya dedi ki...

@agnuz dei: başka bir ortaklıkta buluşsaydı keşke kelimelerimiz. yüzümüz hüzün yerine tebessüm taşısaydı...

sufi dedi ki...

Birgün başka bir ortaklıkta buluşacak kelimeler.Karanlıklar da güneşin sıcacık aydınlık kollarıyla kucaklaşacak.Maya, çoğalan sevgilerin kıyılarından derinliklerine yelken aç dilerim.Sevgilerimle.

beenmaya dedi ki...

@sufi: umarım sevgili sufi hepimiz adına bu güzel dileğinin gerçekleşir...sevgiler benden...

Adsız dedi ki...

böyle durumlarda susarım söylemem ama elimde olsa sarılırdım sana. hayat işte. çok güzel yazmışsın...

beenmaya dedi ki...

@aylak adam: sarılmış gibi oldun hissettim dostluğunu sağolasın...

7.oda dedi ki...

tıkandım..
tıkadın..
tıkadı kelimelerin boğazımı..
yutkunmak isteyip de yutkunamadığım anlar gibi..

belki bir gün..
belki..

beenmaya dedi ki...

@7.oda: kim bilir...

aysema dedi ki...

Pek çok yazınızı okudum buraya kadar, her birine 'ne güzel' dedim içimden. Ama burada tutuklu kaldım.

Bu geç kalmış bir yorumdur... İyi ki varsın, iyi ki yazıyorsun, iyi ki okuyorum. İzlediklerimin arasındasın Sevgili Beenmaya...

Sevgiler...

beenmaya dedi ki...

@aysema: bazen içime dönüp bakınca hala orada, o zamanlarda kaldığımı görüyorum. dışımdan devam etsem bile...

teşekkür ederim güzel sözleriniz için...

sevgimle...