Pages

SAHİBİ OLMAYAN MEKTUP

12.01.2009
Bu mektubu sana yazmadım. Okumaya başladığın bu satırların hiçbiri benim dilimden sen okuyasın diye yazılmadı. Yazılamaz da zaten. Uzun zamandır sessizliğe mahkum edilmiş biri nasıl konuşup yazabilir ki...Sessizlik dememe bakma; korkunun, acının, çaresizliğin, sesini duyuramamanın, görmezden gelinmenin, hayatın tam da orta yerinde en kanayan yanının feryatları var burada aslında. Oraya ulaş(a)masa da ölümün en ağır, en koyu, en acı dili dökülüyor burada yüreklerden. Henüz atılmamış bir kurşun ağırlığında kabullenilmişlik. Ve onca sesin içersinde sessiz bırakılmak bizimkisi...

Bu kelimeleri sana yazmadım. Şu anda okumakta olduğun kelimelerin hiçbiri benim kalemimden senin için yazılmadı. Yazılamaz da zaten. Uzun zamandır ellerim kalem tutmuyor çünkü. Kalem yerine silah veriliyor artık bizlerin eline, akıtacağımız her kan damlasının bir kelimeye eşit olduğu söyleniyor, ne kadar can yakarsak o kadar yaşayacağımız yerleştiriliyor körpecik beyinlerimize. Seçimlerimizle eksiliyoruz kendimizden. Ya içinde tutulup ya dışına çıkarılıyoruz hayatın. Aydınlık içersinde kör bırakılmak bizimkisi...

Bu cümleleri sana yazmadım. Belki de okumaktan çoktan sıkıldığın bu cümleler senin gündelik hayatında yer etsin diye bırakılmadı. Bırakılamaz da zaten. Ben kendi hayatımın peşindeyim çünkü. Ve bugünlerde sokak aralarında, şehrin yıkıntılarında, sarılmayan yaralarda, bir ananın dizinin dibinde, bir babanın canhıraş feryatlarında ölümle saklanbaç oynuyorum sürekli. Ne de olsa gördüğüm onca büyük gerçeğe, acıya rağmen hala küçüğüm hala çocuk yüreğim. Gözümü açıyorum; önüm, arkam, sağım, solum sobe. Benim başlatmadığım bir ölüm oyununda, bir var olup bir yok olmak benimkisi...

Dedim ya bu mektubu sana yazmadım. Yıkılmış evimin ayakta duran tek bir duvarının arkasında, içimin saklanması burada yazılanlar. Nereye kaçacağını bilememenin satırları, korkunun acıyla karışık, yalnızlıkla sırnaşık halinin dışa vurumu. Kendi kendime teselli sözleri, yeni bir kaçışa dair kendime yaptığım telkinler sadece. O nedenle sen sakın üstüne alınma. Bu satırlar biter bitmez devam et hayatına kaldığın yerden. Zaten benim de gün aydınlanmadan gitmem lazım. Kendime saklanacak yeni bir duvar dibi, dizine sığınacak başka bir anne, elinden tutacak başka bir baba bulmam lazım belki de, üzerine korkusuzca basabileceğim yeni bir toprak hatta; eğer yaşarsam tabi. Şansım yaver giderse, akşam haberlerinde ya da gazetelerde resmime ya da adıma rastlamazsan bilki bugünü de sağ çıkardım. Ve yaşadığım her gün belki de yaşayacağım günlerin habercisi. Böyle işte; sağlam kalan bir yerinden tutunup da hayata, koca bir kabusun bitmesine dair küçücük bir umut benimkisi...


*Bu yazı sevgili FLAME’den gelen “Filistin için bir cümle” mimi için savaşın en masum kurbanları olan çocukların dilinden olsun. Herkesin bu konuda yazacak bir cümlesinin mutlaka olduğuna inandığımdan bu mimi okuyan herkese yolluyorum.

**Görsel: fotogaleri.ntvmsnbc.com

22 sayfa ekleyen:

buraneros dedi ki...

Biz bişey biliyoruz da söylüyoruz di mi?:))Muhteşem bir yazıydı,daha hiç bir şey söyleyemiyorum...

sufi dedi ki...

Ölen benim,öldüren de ben, yalnız kalan, ana kucağı arayan, kurşunları bombaları atan ve tüm bunlara hedef olan, hatta "bu mektubu sana yazmadım" sözcüklerini yazan da benim, okuyan da ,çıkamadım ben bu işin içinden...Sevgilerim de senden sana.

My little Montenegro dedi ki...

Adına oyun diyoruz ama haketmiyor bunu da biliyoruz...Ölüm oyununu başlatanlar saklanıyor hep ortada kalan çocuklar...Daha yetmeden nefesleri bedenlerine veriveriyorlar olabildiğince masumca... Adilikle oynanan ebesi,yananı,çıkanı,kalanı belirsizlikte olan oyunlarda...Sevgilerimle güzel arkadaşıma...

Pilli Petro dedi ki...

umut, olması gereken en büyük güç ! ne bir silah, ne kan ne gözyaşı umudu yok etmemeli,edemez.

kalemine sağlık :)

Brajeshwari dedi ki...

Yazıyı üstüme alındım. Utandım. Utanabildiğim için üstüme alındım belki de..

Bunlar hepimizin bilinci, hepimiz temizleyeceğiz içimizdeki savaşları, hepimiz attiğimiz bombaları temizleyeceğiz.

hepimizeydi bu yazı..

Güzel arkadaşımı sevgiyle kucaklıyorum..

serencam dedi ki...

Evet Kırmızım hepimiz kendi hayatının derdinde..Bir yerlerde birileri ölümüne acı çekiyor daha da öte ölüyor..Ama biz kendi hayatımızın derdindeyiz işte :.(

akilliigne dedi ki...

hangi sözle başlasam diye düşünürüm filistini duyunca,okuyunca,yorumlayınca okadar asil ki bunca zülme karşı
Tank taşlayan çocukların yanında aciz ve basit kalacaktır “Benim adım Filistin. Onu değil benim bedenimi parçalayın.” diyen Selahaddin'i yeniden çağıran küçük kızın sesini her yankısal duyuşumuzda aciz ve basit kalacaktır ne yazılırsa yazılsın.
onlar asil ben aciz
Biz aciziz ve iradesiziz İsrail mallarına ambargo uygulayabilecek güçlü bir inanmışlığı bile gösteremezken bunca yazdıklarımız söylediklerimiz neye yarıyacaki benden aldığıyla Akıtılan kanlar, dokunulan ırzlar, çiğnenen hürmetler, yetim bırakılan çocuklar, oğlunu yitirmiş anneler, dul kalmış kadınlar, yıkılmış evler bıraktıktan sonra neye yarar duam neye yarar eylemim
sen asil ben aciz filistinim
herşekliyle desteğini esirgemeyen bu zulme karşı bir kelamlada olsa duran herkezi bu vesile ile sevgi ve taktirle yad ediyorum...

sevgi ve saygılarımla

Adsız dedi ki...

Da-ya-na-mı-yo-rum! İçim almıyor tüm bunları....Buralardaki çocuklar elindekileri beğenmeme lüksüne sahipken, onların yaşama lüksü bile yok...

efsa dedi ki...

bütün bu savaşlar, saldırlar bana hep bosna da kileri hatırlatıyor, o zamanlar da bir mektup yazmıştık tüm sınıfça...
ben çocuktum o zamanlar,
onlarda çocuktu.
Ben şimdi büyüdüm çocuğum oldu,
anneydim artık,
onlarda anneydiler,
yazık...

Adsız dedi ki...

canım ancak bu kadar güzel bi cevap olurdu mime...

çok saol yazdığın için...

moroccom dedi ki...

kabus en kısa zamanda biter inşallah.

ELİF dedi ki...

çocuklarımız umudumuz bunları haketmiyorlar...acılı yürekler hep kanar durur bır dur dıyen yok ya ben ona kızıyorum...
mektubun çok güzeldı canım..
inşallah bır son bulur çocukların annelerın babaların gözlerındekı yaşlar...

pRncfRn dedi ki...

Bi' tanesin sen...

beenmaya dedi ki...

@buraneros: teşekkür ediyorum bende o halde :))

@sufi: sadece fikri alınmayan, sorulmayanım ben. herşeyin bizzat içine sorgusuz sualsiz sokulan...sevgiler benden...

@portakalmavisi: çocukların çocukluklarını her şekilde yaşayabilecekleri bir dünya adına umut etmekte geç kaldık mı dersin. olsun biz yine de umut edelim öyle dğil mi güzel annem...sevgiler kocaman...

@Bekriya: ama öyle şeyler geçti ki umudun üzerinden geçiyor ki çocuklarımıza verebileceğimiz umudumuz da kalmazsa diye korkuyorum...

beenmaya dedi ki...

@Brajeshwari: sen utanabildiğin için, hala insan olduğun için utandın tabi. hepimiz utanmalıyız ama. ve sonrada utanmakla kalmayıp birşeyler yapmalıyız. kendimiz için değil sadece çocuklara...

@ilham perisi: sadece bakıp geçiyoruz, ah vah diyip üzülüyoruz be perim. oysa bugün orada olanların yarın yanıbaşımızda olmayacağının garantisini kim verebilir ki...hem orada yaşayanlar da bizden, "insan" "çocuk" değil mi...

@akıllıiğne: sözlerine katılmaktan başka birşey gelmiyor elimden ne yazıkki arkadaşım...

@Maviye yolculuk: düşüncese yaşamak bile bir lüks onlar için hemde bu yüzyılda...

beenmaya dedi ki...

@efsa: ama değişen hiçbirşey olmadı değil mi kardeşim. hala sürüyor savaşlar, hala en masum çocuklar ölüyor gidiyor ve hala birileri bunlara göz yumuyor ne yazıkki...

@FLAME: keşke canım yazmak dışında birşeyler de yapabilsek onlar için keşke...

@adsoy: her gün bir yenisini ekleyip uzattıkça ağırlaşıyor bu kabus bitmezmiş gibi geliyor ne yazıkki...

@Elif...den: umarım en kısa sürede biter canım...sağolasın...

@pRncfRn: sahiden öyle miyim :))

ABİ dedi ki...

evet.. öylesin..

beenmaya dedi ki...

@Abi: o sizin güzelliğiniz yahu. utandırmayın beni :))

pRncfRn dedi ki...

Kesinlikle öylesin!

beenmaya dedi ki...

@pRncfRn: utanmak kısmından vazgeçip şımarıcam başınıza ama bak söylemedi deme :))

7.oda dedi ki...

küçücük gözleri neler görüyor.. küçücük yürekleri nelerle doluyor..
bazı çocuklar için hayat ne denli zor..
adaletsizliği en çok hissettiğim zamanlar hep çocuklara baktığım zamanlar..

beenmaya dedi ki...

@7.oda: biz büyüklerin her türlü kahrını çeken sadece onlar oluyor ne yazık ki...