Kaybetmenin ağırlığının fazlasıyla yaşandığı, kaybetmenin ucundan dönmenin o korkulu telaşının hem aklı hem yüreği hayli yorduğu zamanlardayım bu aralar. Hele ki bahsi geçen “insan” olduğunda, hele ki elinden almaya çalıştığın, savaştığın, anlatamadığın, anlayamadığın, söz geçiremediğin karşındaki düşman “ölüm” olduğunda...Oysa hayat senin etrafında dönüp duruyordu sadece birkaç gün öncesine kadar. Acı çekmekten bile uzakken yaşadıkların, sen sadece kendi derdindeydin anlayamadıkların ve anlatamadıklarından yana. Zaman çok mu diye soruyordun kendi kendine, içindekilerin çözülmesine, çözülüp de erimesine zaman yok sanıyordun. Uzağı yakın ediyordun hiç yoktan yere...
Sonra, o yok saydığın zaman, ölümü çıkarıverdi karşına işte birden. Destursuz açıp da kapıyı, buyursuz sokuverdi içeriye. Bir tokat gibi patladı yüzünde, içini dışına, aklını yüreğine karıştırıp, üstüne başına bulaştırıverdi tüm karanlığı...Seninle dalga geçer gibi, yaşamaya, yaşatmaya çalıştığın hayatı sorgular gibi, bir dostunu çekip de almaya yelteniverdi aniden. Uzak yakını, yakın yüreğini, akmaz dediğin yaşlar tam da gözbebeğini, sızı içinin en el değmemiş yerini, acı gerçek anlamını buldu dilinde. Kendi kendinden utanıverdin.
Ah ölüm...Fazlasına gerek yok aslında, sözün bittiği noktadır var olduğun yer, bilirim. Hem çok yüz göz olduk seninle şimdiye kadar. Canım bildiklerimden yana çok yaktın canımı.. Yaşatmadıklarından, yaşarken bitirdiklerinden bahsetmeme hiç gerek yok öyle değil mi...Ama bu kez anladım seni, gerçekten çok iyi anladım. Sırf bu yüzden bile koca bir teşekkür borçluyum sana, doğrudur. Benden yana bir derdin varsa kapım sonuna kadar açık, buyur. Ama ne olur, bari bu sefer uzak dur sevdiklerimden...
Görsel: Deviantart
24 yorum:
Yok yok canım, ölüm hepimizden uzak dursun, en azından şimdilik.
Hayat aslında ne kadar gerçek ve bir o kadar da acımasız olduğunu ölüm ile anlatmaya çalışıyor gibi geliyor bana .
Ölüm düsman degilki Mayam. Ölüm sadece geri kalanlar icin korkunc. Ayrilik ve onu dünya gözüyle bir daha göremiyecek olmak, sarilip, koklayamayacak, öpemeyecek olmaktir insana aci veren. Gidenlerin arkasindan aglarkende yine sadece kendimiz icin agliyoruz bende, geride birakildigimiz icin. Yani yine bencilce kendimizi düsünüyoruz.
Ama giden icin ölüm yeni bir baslangic, belki bir kurtulus, yeni bir dünyaya dogustur, ne dersin?
Yine de senden ve sevdiklerinden uzak dursun Ölüm.
Öpüyorum seni en kocamanindan
Ölüm yaşamı manalandıran, bize ona bir mana yüklemek zorunluğunu duyuran şeydir.Beşerliğimizi ve faniliğimizi hatırlatır. Hayatı sevmemizin belki de sebebidir.
Her yokladığında bir muhasebe yaptırır bize. Boş deriz her şey ve dört elle tekrar sarılırız hayata ve sevdiklemize.
Geçmiş olsun.
Doğan Cüceloğlu bir yazısında derki;Gerçekten de ölüm tüm insanların başına geleceği kaçınılmaz
olan tek şeydir. Doğum da tüm insanların başına kesinlikle
gelmiştir, ama bundan sonra gelmesi kesin olan tek şey ölümdür.
Diğer hiç biri insanların tümünün başına gelmeyecektir.Öleceğim belli ise benim
ölümcül
bir hastalığım olduğu da açıktır".....
işte bunun bilincinde olarak her an
hayatın tadını cıkarmak,ufak seyleri dert etmemek gerekir..tüm keder,hastalık ve kayıpların sizden uzak olması dileği ile sevgiyle kalın
ölüm öyle bişey ki,asla çok yakında yaşanmadan anlaşılamıyor.üzüldüğümüzü ölümler,gözlerimizn dolduğu ölümler hep uzak ölümler aslında.insan çok yakınında hissedince,yalvarmak istiyor,bütün sevdiklerinin yerine kendini vermek istiyor ve çok sessizleşiyor.keşke hiç sevdiklerimizin ölümüyle imtihan edilmesek,keşke...
Ölüm bizi bizim bile bilmediğimiz kapı aralıgından seyreder...
Her şeyin zamanı yazılmış,ölümün dogumun...
Biz ne kadar ugrasırsak ugrasalım,adımız yazılmışsa ve zamanıysa o listeden adımızı silemeyiz...
Bizim içimizi gören allahım,hepimize hayırlı ölümler versin...
ZAMAN ilac derler ya hani.ZAMAN ilac falan degil,aksine hirsizin teki.Senden caldiklarinla birde karsina gecip siritir.Iste buna tahammul edemiyorum.
MAYA,
Herne ise yasanan,ya da yasamak zorunda birakilan.Hangi yanini bos bulupta sokulduysa sana dilerim o bosluklari dolduramadan ceker elini senden ve sevdiklerinden.
Üstesinden gelir umarım sevdiğin.
er yada geç öleceğiz,korku ölmek değil.hüzün veren göçenlere ancak rüyalarda sarılabilecek olmamız.hayatı kutsal kılan belkide ölüm, inanmak ne güzel ölümün son olmadığına.geldik gideceğiz, ama şimdi gitmesin diyorsan dilerim şimdi gitmez,atlatır sıkıntıyı ve ölüm şimdilik hepimizden sevdiklerimizde uzak dursun, en azından 100 yıla sığacak dolulukta70-80 yaş görelim görsülsün dünyada...
sevgiyle
Yalnızlığa gitmelere alışmalı be mayam Zor evet hele birde yakınlarından vazgeçmek bir daha görmeyecek olmak zor ama alışmalı kanunu buysa yaşamanın ...
babamın hastalandığı döneme denk gelmişti: yüreğimin yangınları demiştim... babam hastalanınca yüreğim yangının ne olduğunu anladı... uzak olsun hem senden hem sevdiklerinden...
@özlem: aynen öyle canım benim aynen öyle...
@P: ölüm hayatın diğer yüzü ya hani yaşamaya dair tüm değeri belki de ancak bu şekilde tam olarak anlayabiliyoruz ne dersin...
@Belgin: elbette düşman değil ama böyle ani, apansız ve sevdiklerinden yana olunca en büyük düşman olarak gözükmez mi insanın gözüne canım benim...
@Enis Diker: işte sırf bu yüzden koca bir teşekkür borçluyum ya ona bu aralar zaten...çok teşekkürler sevgiler...
@Dilek: çok doğru söylemiş Doğan Cüceloğlu...ve çok teşekkürler dileğin için. dileğin dileğimdir adın gibi :)))
@y: kapını çalmadıktan, yakınlarına uğramadıktan sonra o kadar uzak, uzakta kalıyor ki bizden. oysa her an yanımızda öyle değil mi ve keşkelerine katılıyorum canı gönülden...
@tarik: cevaplayamadan kaldırmışsın yorumunu sevgili tarik. yine de teşekkürler...
@Elif..den: herşeyin zamanı belli değil mi sahiden de herşeyin bir vakti var dediğin gibi...
@İDEA: zamanı ilaç yapan da, araç yapan da, bıçak yapıp içimizi kesip kanatan da hep biz değil miyiz be güzelim...güzel sözlerin ve dileğin içinde kocaman teşekkürler sana...
@beyazmavi: teşekkür ederim bu güzel yorumun için sağolasın :)))
@Ateş Böceği: alışmalı mı sahiden hani birşey gelmiyorsa elinden insanın ölüm konusunda alışmalı mı yoksa sadece içinde mi yaşatmalı bilemedim...
@Evren: "ölüm tanımı olmayan bir çiçeğin kokuları gibidir. ve tanımı olmayan ölümlerle ölür insanlar"
ölüm dendiğinde aklıma yazarını hatırlamadığım bu dizeler gelir hep. ve bir de karşılığında ölüm varsa eğer ki var, hayatın, yaşamın bir oyun olmadığı. o nedenle kuralsız, tadını çıkara çıkara yaşamak lazım aslında öyle değil mi...
teşekkür ederim dileğin için. sağolasın ve hepimiz için geçerli olsun hepimiz için...
maya ölümden değil de yaşamdan korkuyorum. ölüm susmak değil bana göre konuşmaya ve konuşturmaya başlamak.
öyle çok susuyorum ki hayatta yoruyo bu beni. ve o sana acı verenler, acı verilmesine göz yumanlar emin ol bugün değilse de yakın bir zamanda beterini yaşarlar.
bu bir kaide ise hiç değişmez. ölümün soğuk nefesi yoktur bilinenin aksine, mutsuz, amaçsız, yalan içinde, ihanet ortasında yaşamanın soğuk nefesi vardır seni de içine çeken.
takma kafaya. ...
bu arada profil resmini sevdim, içinde bi derinlik var düşüncelere dalmışsın sanki :)
@Bekriya: Arzu'nun son yazısını "çakıl taşlarını" okuman lazım bekriya dilime tercüman olmuş bir yazı orada da dediği gibi; "hiç çirkin bakmamalı, olanı olduğundan farklı görmemeli. suçlu aramamalı, kimseye küsmemeli, kimseden geçmemeli. küçüldüysen bil ki kimseyi yücelttiğinden değil. yüce bildiğinin küçüklüğündendir. mütevazi kal. yine de onlara en güzel düş-leri dile. kırıldıysan da affet hep..."
sen olmadı yazının tamamını oku :))
http://bugunuyasamaarzusu.blogspot.com/
fotoya gelince içimdeki derinlikte birgün boğulucam ama haberin olsun :)))
aman boğulma valla gelip kurtaramam çok yorgunum kımıldayamam bile :) bakayım yazıya ne yazmış
@Bekriya: vay be yaşarken öldürdün sen beni :)))
ahahah niye be . ben nasıl yorgunum biliyomusun :( tatiiiil diye çığlık atasım var :)
@Bekriya: ankarada fink atarken yorgun değildin ama di mi :))
ahaha değildim tabii gene gitcem :)
@Bekriya: hadi bakalım kim tutar seni :))
Yorum Gönder