FUAR GÜNLÜĞÜ

*Aslına bakarsınız niyetim cumartesi günü gitmekti; ne de olsa takip ettiğim pek çok yazar en başta da Mine Söğüt, 6 Kasım’da orada olacaktı. Ama plandışı gelişen bazı olaylar ve en çok da Ordu’dan fuara görevli olarak gelen ve fuar dışında görüşme şansımın olmadığı bir arkadaşımın varlığı hepsinden ağır bastı ve ani bir kararla Tüyap Kitap Fuarı’na dün gittim.

*Yine aslına bakarsanız niyetim Taksim AKM önünden 13:30’da kalkan servise binmekti. Ama o saatte bile kabus gibi üzerimize çöken İstanbul trafiği nedeniyle ancak 14:30 servisine yetişebildim ve fuara vardığımda da saat 16:00’ya geliyordu. Yani kısaca diyeceğim o ki; İstanbul trafik anlamında gerçekten bitmiş!

*Gördüğüm servis kuyruğunun tahminimde beni yanıltmaması ve haftaiçi erken bir saat olmasına rağmen fuarın oldukça renkli ve kalabalık olması gerçekten sevindiriciydi.

*Öğretmenleriyle birlikte gelen, fuara ayrı bir ses ve renk katan ve bazılarının gözlerini kitaptan çok yiyecek ve içeceklerde yakaladığım öğrenci toplulukları ise özellikle görülmeye değerdi.

*Fuara gidiş amaçlarımdan birinin de Ordu’dan gelen bir arkadaşımı görmek olduğunu söylemiştim. Bununla birlikte, bir yayınevinde çalışan üniversite arkadaşımla ve başka bir firmada görevli olan lise arkadaşımla karşılaşmak da günün bonusu oldu.

*Gerçekten çok zor da olsa; kız kardeşimin 10gün kadar önce geçmiş doğumgünü hediyesi olarak verdiği birkaç aylık kitap stoğu, henüz okunmamış kitaplarımın hatrı ve biraz da mecburiyetten satın almak yerine bu sefer sadece hediye kitaplarla yetinmek durumunda kaldım.

*Zaten bildiğimiz yayınevlerinden ve etkinliklerinden bahsetmeyeceğim ama arkadaşımın görev yaptığı Ordu İl Kültür ve Turizm Müdürlüğü Standı’ndan özellikle bahsetmek istiyorum. Çünkü Ordu’lu yazarların ve kitaplarının tanıtıldığı bu standla Ordu, fuarda bu şekilde temsil edilen tek ildi ve bu yüzden de benim orada olduğum süre içersinde bile oldukça ilgi çekti. Bizzat şahit olduklarım dışında görevli arkadaşımdan dinlediğim; bir okuyucunun 1972 tarihli, başka bir basımı olmadığı için hiçbir yerde bulamadığı bir kitabı yalvar yakar şeklinde kimliğini bırakarak alıp fotokopi çektirmesi, bir başka okuyucunun ise seneler önce kaybettiği şair olan teyzesinin oğlunu, eski bir şiir dergisinin kapağında görünce hüzünlenerek anlattığı anıları en çok aklımda yer eden hikayelerdi.

*Dönüş vakti yine trafik yüzünden oldukça çetrefilli geçti. Ama gün boyunca kitaplarla içiçe olmak, kitap seven insanlarla birarada olmak, dost yüzlerle görüşmek hepsine, her şeye değdi. Ve dün bunu bir kez daha anladım ki; benim gözümde kitaba değer vermek bir anlamda insana değer vermekti.