Zaman arsız bir kuş gibi...Bir geçmiş'ten bir şimdi'den kanat vurup duruyor.
Başa sardım zamanı. Aylar öncesine. Geçtim başlangıç çizgisine ve sonra üzerinden tek bir adımla atlayıp da kendi kendine konuşulup tüketilmiş kelimelerle dolu ayların, yeniden şimdiki zaman’a vardım. Sayfası yırtık bir kitap, ayağı kırık bir sehpa, parçası kayıp bir puzzle, kahramanı olmayan bir öykü gibi. Tavanarasına kaldırılmış anahtarı bilinmeyen bir sandık. Başa sardım. Aylar öncesine. Zamanı, kendimi... Yok sayılmamak için daha fazla belki de, ben kendimi yok saydım!
Görsel: Flickr.com
28 yorum:
İnsan en çok kendi kızgınlıklarıyla korur kendini. En kötü kelimeleri herkesten önce hevesle söyleyip canını acıtmaya bunca meyletmesi belki, hep bu sebeple.
yaşadığımız her öykünün kahramanı biz değil miydik mayam, yok sayma kendini, yok saymaların en tehlikelisi bu..
kendiyle kponuşur olan kadınlar olmuşuz bu ara..
ben düşmüşüm yola kendimi bulmaya
sen oturup kalmışsın kendini yok saymaya..
hangisi doğrusu
ya da bir doğrusu var mı?....
Her bitiş yeni bir başlangıçtır.Ve her kapı eninde sondun da kişinin kendisine çıkar ..
Başa sarmalar hep acı verir.
Çünkü unutulacaklar çokdur oralarda...
Başa sarmak boşa sarmaktan iyidir.
Bazen en iyisi öyle yapmak galiba.
Yalnız değilsin bu konuda..
hepimiz zaman zaman aynı şeyi yapıyoruz..
sende de bende de yok biliyorum ama.. 'reset' tuunu icat etmek lazım.. Bir şekilde.
Bazen yeniden diyor insan ama iş işten geçmeden
Oto Lastik, Oto Akü, Lastik Fiyatları, Kış Lastiği, Kar Lastiği
Rahatla Beenmaya Rahatla!
zaman gelip boğazında düğümlendiğinde yutkunmaya çalışıyorsun.. sonra gözlerin kızarıyor, nefes almak istercesine boğuluyorsun.. zamanı geliyor sen geçti sanıyorsun..
aynı cümlenin aynı virgülünde, zaman gelip de tekrar yerleştimi boğazında, işte o zaman yutkunmanın başa sarmaktan başka bir işe yaramadığını anlıyorsun..
ama nefes alabilmek için yutkunmak lazım..
sevgiler :)
Hafızası olmalı mı insanın olmamalı mı bilmiyorum mayam bu durumlarda bildiğim aynı oluşum sağa dön birikiyor sola dön birikiyor herşey. Küçüldükçe küçülüyor gibi hissediyorum.
@Parpali: kendi kızgınlıklarıyla korur evet ama bir o kadar da çabuk afferder sanki kendini...
@suvebeyaz: evet öyle ama bazen öyle bir pişman ediyor ki hayat seni sırf o öyküde yer aldın diye...
@Yazgüneşi: hepsi yerine ve zamanına göre doğru belki de ya da doğru hiçbiri...
biz yeter ki kaybetmeyelim kendimizi, birbirimizi...
@Ateş Böceği: ne güzel bir şey bu cümleleri senden duymak :))
@"ELİF": unutulacaklar çoktur unutulamayacağını bile bile hem de ama yine de kimi zaman başa sarmadan duramayız işte...
@Syrakusa: bak bunu çok sevdim :)))
@Vladimir: Syrakusa'nın dediği gibi boşa sarmaktansa...
@yüreğimdeki yağmurlar: yapıyor muyuz bu da ayrı bir konu ya en azından yapmaya çalışıyoruz...
@AVRAM: belki de bunlarla yaşayabilme, alacağını alıp, sindirip, gerisini geçmişte bırakıp yaşama devam etme tuşu gibi bir tuş olmalı bilemedim....
@Oto Lastik Fiyatları: aslında her ne olursa olsun yine, yeni, yeniden başlamak lazım kaldığımız yerden...
@Antipatik Yazar: ben rahatım yahu hem de gayet iyi ve rahat :))
@s'ius: aynen öyle. boğulmamak için yutkunmak lazım :))
@Nehir İda: henüz çok yeni ve tazeyken olmamalı diye düşünüyor akıl ve yürek. ama zamanla, o acı bir şekilde azaldığında da iyi ki diyor her şeye rağmen ve iyi ki diyor...
içe dokunanlardan, cümlelerin...
@Elif Gizem: içten geldiğinden olsa gerek...
Yorum Gönder