Adım Özlem ve ben bir "insan"ım. Yaşımın, işimin, yaşadığım coğrafyanın, kimlik rengimin hiçbir önemi yok. Hatta adımın bile. Ben sadece bir "insan"ım. Aklımın alabildiği, beş duyu organımın hissedebildiği ve yüreğimin olabildiği kadar insan!
Kem gözlerin ve sözlerin hüküm sürdüğü bu akıl almaz zamanda, söz söyleme cesaretini gösterip, söyleyebilecek söz bulamayan veya sözü olamayanların çirkince susturduğu nice sayısız isimden biriyim ben de; Hem Hırant Dink'im hem de bir o kadar Uğur Mumcu!
Hem sokaktaki yaşam savaşında kendince tutunmaya çalışan tinerci çocuğum ben, hem de dünyanın herhangi bir yerinde açlık sınırına, sınırlar ötesi dayanma gücüyle karşı koymaya çalışan binlercesinden biri. Hem bir köşede, oyuncak diye eline tutuşturulan kurşunlarla akıllara zarar oyunların en ağırını ödemekteyim küçücük bedenimle, hem de başka bir toprak parçasının üzerinde annemin reva görüldüğü en ağır işkenceleri kaydetmekteyim güzel gözlerimle silinmemecesine belleğime!
Utanılacak hiçbir şey yapmadığı halde adı tam olarak yazılmayan F.T'yim ben, namus kisvesi altında töreye peşkeş çekilmiş, ve A.Ö'yüm; aynı zihniyetin insani tanımlaması olmayan davranışlarına maruz kalarak daha 16 yaşında anne belletilmiş!
Deprem enkazından 7 gün sonra sağ olarak çıkartılan 25 yaşındaki genç kızım ben. Özlük haklarını korumak için açlık grevine yatmış tekel işçisi. Cumhurbaşkanının önünde oğlunu şehit vermenin acısıyla yığılıp kalan, bir cana karşılık bir madalya sunulan babayım ben. Kaybolan çocuklarını aylardır beklemekten vazgeçmeyen yüreği yaralı anne!
Herkesim ben; kadın, erkek, çocuk, siyah, beyaz, ermeni, türk, yahudi, müslüman farketmez. Herkesi ve herşeyi görebildiğim, duyabildiğim, hissedebildiğim kadar herkes. Her türlü insanlık dışı söze, davranışa, harekete şiddetle karşı çıkabildiğim, tepki verebildiğim avazım çıktığınca karşı koyabildiğim kadar insan!
Adım Özlem ve öncelikle "insan"ım ben. Cinsiyetim, yaşım, rengim, dilim, ırkım hepsi sonra gelir. İnsanca olan, insana yakışan her sözü, davranışı, hareketi başımın üzerinde taşır, iyi ve güzel bellerim. Önünde saygıyla eğilirim. Beni böyle kabul eden, duyan, gören, dinleyen, hisseden beri gelsin!
*İlk yayın tarihleri: 25/01/09' ve 20/01/10'
16 yorum:
ah bu ülke bir öğrenebilse insana, sadece insana değer vermeyi! eminim çok daha farklı olurdu herşey. kimse doğarken etnik kimliğini seçmiyor, niye insanları etnik kimlikleri ile yargılayalım? böyle bir saçmalık olabilir mi? deprem haberlerinin altındaki yorumları okumayı kalbim kaldırmıyor. soykırım naraları atan, depremde hayatını kaybedenlere sevinenler var,ben onlarla aynı nefesi soluduğum için utanıyorum kendimden.
Sadece insan olsak işte. Boş versek onun dışında kalan her şeye.
insan olduğumuzu unutmadığımızı, unutturmayacağımızı göstermek için...insan sevgisini içimizde yaşadığımızı duyurmak için...
Depremzedelere yardım için:
*Tüm operatörlerden 2868'e boş kısa mesaj atarak 5 TL. bağışta bulunabiliriz...
*Bütün bankaların Türk Kızılayı hesaplarından ve www.kizilay.org.tr'den bağış yapabiliriz...
*Türk Kızılayı'nın lojistik merkezleri ile şubelerine ayni yardımda bulunabiliriz.
*Türk Kızılayı'nın 168 no.lu bağış ve iletişim hattını arayarak daha detaylı bilgi alabiliriz...
Bu kadar kolay işte...e hadi! Daha ne bekliyoruz ki...
Keşke sadece 'insan' olarak kalsa herkes.
Adım Özlem,öncelikle insanım.
özlem(insan)çok özledik.
Ama sorsan herkes insan.
Güzel insanlar var ve hep olacaklar.
Böyle bir davete icabet etmemek mümkün değil. Memnun oldum.
Her zaman derim, Kant büyük adam..Ve bu büyük adamın sevdiğim sözü: Akıl, insanların birbirine insanca davranma yetisidir ve bundan fazlası da değildir.
ne mutlu bize. sayenizde yaşıyor hala insan/lık
herkes sen gibi olsa ya, ne iyi olurdu
çok seviyorum seni be özlem. çok!
Ben kendimi bile insan olarak hissetmiyorum artık:((
Değilmiki nesile bırakabildiğimiz insanlığı bu hale getirebildiysek.
Benim artık umutlarım üşüyor Mayam.
opuyorum guzel kalbinden...
üşürken uykuya dalma,yoksa karanlık kazanacak,insanlık yitecek..
malesef bu yazıda bahsettiğin olumsuzluklar devam edecek,insanlığını hisseetmediğinde bir maya bulacak ve üşüyorum diyeceksin;üşüme,umut var yaşam varsa diyecekler;insan kal
düne kadar ben de insanlık öldü diyordum evet. hele ki yunus'u kaybettikten sonra pek çok şey, en başta da umudum kaybolmuştu. ama dün Azra bebek sakın ha umut etmekten vazgeçmeyin dercesine çıkınca enkazın altından vazgeçmemeli dedim ben de. inadına yaşamalı hatta onun gibi. her şeye rağmen!
evet insanlık can çekişiyor olabilir. ama ölmedi henüz. çünkü birkaç gündür düzenlediğimiz bir kampanyada, dün akşam kadıköy belediyesinde, sağımda solumda hala yürekleriyle bakmasını bilen , hala insan kalabilen pek çok kişiye şahidim ben.
hem sizler varsınız sonra düşünsenize. azız belki ama yok değiliz. o yüzden de sakın ha her ne olursa olsun vazgeçmemeliyiz insanlığımızdan, umudumuzdan, kendimizden...
herkese çok ama çok teşekkürler. sesime ses, yüreğime yürek olup eklendiğiniz için...
Yorum Gönder