Pages

SORU VE CEVAP

20.01.2012
Adam baktı gökyüzü sonsuzluğunda. Alabildiğince uzak, çokça gri, bir parça mavi. Bir kaçışın telaşı vardı sanki, biliyor olmanın ağırlığı biraz, bir şey yap(a)mamanın saklı utancı. Hani uzatsa elini tutacak gibiydi yaşamın kıyısından, tam da yüreğinin ortasına düşüveren bir yağmur damlasıyla silbaştan başlayacak gibi...Uzun uzun baktı adam, sonra eğdi kafasını, bakışlarını kadının suskunluğuna bıraktı.

Kadın sustu avazı çıktığı kadar. Olabildiğince uzun, kaçabildiğince saklı. İçine sığmayan bir hayata sığmaya çalışmaktı yaptığı ve en çok da kendi kendinden saklanmak...Dört yanda söylenemeyenlerin ağırlığı vardı, görmezden gelinenlerin, yok sayılanların günahı. Olmadı, taşıyamadı kadın, düşürdü ellerinden. Yere düşenler bir çocuğun sorusuna takıldı.

Çocuk sordu boyundan büyük. Yüreğinden masum, merakından fazla. Yetinmedi cevap bekledi bir bakıştan, bir susuştan yeni cümleler istedi. Yer edinemedi, yer edemedi hiçbir renk bu coğrafyada. Kendi çocuk, aklı adam kaldı, yüreği kadın...Avuçlarında neye niyet neye kısmet halleri, ellerini her şeye rağmen hayata uzattı.

Hayat aldı soruyu ekledi bir bakışa, susuşu katık etti sonra tüm bunlara. Evirdi çevirdi karıştırdı bir çırpıda. Yepyeni sorular, bakışlar, susuşlar doğurdu içinden. Sil baştan deyip, dağıtıverdi başka başka adamlara, kadınlara, çocuklara...

Bütün cevaplar hayatın içinde kaldı...



*İlk yayın tarihleri: 26/02/09’ ve 02/02/10’
**Görsel:
Flickr.com

12 sayfa ekleyen:

Adsız dedi ki...

çok severim bu tarz yazıları okumayı, demek oluyorki sıkı takipçin olacağım müsaadenle sevgilerimleeeeeeeee

y. dedi ki...

ben bu hikayeyi biliyorum, ben en iyi bu hikayeyi biliyorum kendimden.
kucaklarım.

Ateş Böceği dedi ki...

bu ne böyle hep keseden yiyon yeni yazılar istiyorum ben :((

Adsız dedi ki...

Mayaaa, geçti de bu ruh halleri, artık susuşlarım yok de, cevapları buldum de, bak üstünden bu kadar zaman geçmiş unutmuşum bu duyguları ondan eskilere dönüyorum de, de ki umudum yeşersin, bi oduna dönüşmediğime inanayım:)

ELİF dedi ki...

Bütün cevapları hayatın içinden çekip çıkarmaya gücü yoktu.Çünkü gücünü çocuk gülüşlerinde unutalı çok kelimeleri cümlelere birleştirmişti.
Yürüdü yürüdü ,yürüdüğü yollardaki karlar havalandı ,uçtu saçlarına..
Karların beyazları yıldız olıp karıştı saç aralarına...
Sevgilerimle...

beenmaya dedi ki...

@bu benimdünyam: :)) teşekkür ederim sevgili bu benimdünyam :)))

hem müsade ne demek bütün blog sizin :))

beenmaya dedi ki...

@y.: sen bu hikayeyi biliyorsun. ta yüreğinde/n biliyorsun hem de...

ben daha çok...

beenmaya dedi ki...

@Ateş Böceği: eskiye talep var be güzelim ben ne yapayım :)))

hem yeni yazılar da var aralarda onlara niye bakmıyorsun yahu :))

beenmaya dedi ki...

@suvebeyaz: geçti canım benim geçti ben çok iyiyim şimdi sen de öyle ve kimse de odun değil merak etme :))

beenmaya dedi ki...

@"ELİF": teşekkür ederim sevgili "ELİF" bu güzel yorum için...

sevgiler :))

nil dedi ki...

cemal süreya'nın "fotoğraf" şiirini anımsattı bana, bir daha mutlu okudum satırlarından sonra.

beenmaya dedi ki...

@nil: hiç düşünmemiştim şimdi yine okudum da şiiri gerçekten de öyle...

mutlu olduysan ne mutlu bana...