Ne kadar zamandır buradayım bilmiyorum. Kırmızı saçlı bir kadın tarafından yerden alınarak posta kutusuna bırakılıp da, arada sırada apartmanda yaşadığını düşündüğüm insanların özellikle de çocukların ellerinde ve meraklı gözlerinde yer edinip gerisin geri tekrar posta kutusuna bırakılıyor olmamın üzerinden kimbilir kaç zaman geçti.Benim için zaman kavramı köye yollanacak paranın denkleştirilebildiği, sevgiliye kavuşulacak günlerin kenarları yırtık bir takvim yaprağında birer birer işaretlendiği, iş bulunan günlerin bir sonraki güne kadar sürecek olan geçici keyfinin yaşandığı anlardan ibaret oldu hep. Genelde pantalon, arada sırada gömlek ceplerinde benimle beraber hep bir umut taşındı, hep bir iyi gün telaşı, hep bir neye niyet neye kısmet halleri...
Nasıl buraya düştüm, düşürüldüm bilmiyorum. Yaşama telaşına mı yenik düştüm acaba, kötü bir habere mi denk geldi bu unutkanlık, yoksa bir heyecan sonrasında mı buldum kendimi bir apartmanın giriş kapısında kimbilir...Oysa bu her taşı altın sayılan koca şehire geldi geleli hep yanında oldum, her fırsatta gösterildim, bir sürü güvensiz, düşman gözün önüne sürüldüm çoğu zaman gereksiz olduğu halde. Ne çok dile gelmek istedim böylesi zamanlarda bu koskoca bedene ait aklın izini, yüreğin sesini gösterebilmek, duyurabilmek için...
Şimdi ise bir apartmanın posta kutusunda belki de beni kaybettiğinin farkında bile olmayan sahibim tarafından alınmayı bekliyorum. Umarım diyorum içten içe; kaybettiği umutları, yaşama sevinci, hayatı, kendi değildir de sadece benimdir.
Ben bir kimliğim. Yaklaşık 1 senedir şehri İstanbul’da yaşamaya, ve yaşatmaya çalışan kendi halindeki N.Ö ye ait.
Sahibimi kaybettim
Hükümsüzüm.
*Apartman girişinde bulduğum, uzun bir süre posta kutusunda bekleyen ve sonra geldiği gibi ortadan kaybolan bir kimliğe dair...
Görsel: Deviantart
30 yorum:
galiba bende kimliğimi, yani beni çoktaaan biyerlerde kaybetmişim. bulsam da tanırmıyım ki artık.
durum basit ama yazı nasıl güzel olmuş. kimlik bulsam bir kimliğin düşüncelerini yazmak aklımın ucundan bile geçmez, geçse bile başaramam o ayrı :)
mayacım iyi ki varsın.. bu da benim içimden gelen.
Sahibini kaybeden ve kendisini hükümsüz addeden kimliğe ağlayasım geldi.Gidip kendi kimliğimi öpeyim bari.Ellerine sağlık canım sevgilerimle.
kimlik= "kim" olduğunuzu içine koydugumuz cüzdan, "kalem"lik gibi, kalemlerin içerisinde bulunduğu bir kutu gibi. Bazıları kimliklerini kaybediyor, sadece bir kağıt parçası, onu buluyorlar ya da yenisini çıkartıyorlar. Peki ya kimliği cebinde dolaşıp kimliksiz, sıfatsız, anlamsız insanlar. Allah hepimizi onlardan korusun. Kalemini sevdiğim, kocaman öperim. :)
hükümsüz bir kimlik ve kartı. hükmeden birilerine denk gelse bari.
eyyy hayat senin uğruna ne kimlikler kayboluyor,,,kaybolan kimlikle yeni bir kimlik mi çıkarılmalı eskisini mi aramalı,,,yeni kimlik çıkarsa değişim gerçekleşir mi yoksa japon kültürü misali eski-ye hep özlem mi duyulmalı,,,
kimliğim olduğu için de sevinebilecek hale geldiysem kimliğim bayağı zedelenmiş midir,,,olabilir ;]
hepimize kimlikli günler dileyim o vakit,,,
Yazık ama üzüldüm ben şimdi bu kimliğe. :(
Neden benim de içim acıdı acaba..
:/
Yaşamak değil beni bu telaş öldürecek demiş ya şair...
Hemen her gün bir parçamızı bırakmak, sahibini akybeden kimlik olmak...
ben sıkıntılara gark oldum bu yazıdan sonra..
sahipsizlik duygusu, bende çok çabuk bir biçimde ortaya çıkan, fırsat kollayan, kaçmayan, kaçıran sapkın bir pozisyonda...
olmasın ya, kaybolmasın! kaybetmesin ve sahipsiz bırakmasın!
N.Ö. gerçek mi yoksa senin misal, "Nasılsa Ölmüş" filan gibi bir buluşuna gönderme mi?
hatırlıyorum.. =)
@guguk kuşu: şimdi bu noktadan bakarsak ve kendimize "kimsin sen" diye sorarsak sanırım çıkamayız işin içinden o yüzden ben teğet geçiyorum bu soruyu :))
@Karakutu: kendi dillendi sanki onu ilk bulduğumda ben sadece kelimeye döktüm canım sağolasın :))) ve sende iyi ki varsın...
@sufi: kimliğimizi, kendimizi kaybetmememiz dileğiyle sevgii sufim. öperim :))
@Galadriel Ar Feiniel: sufi'ye de dediğim gibi şu durumda en önemli olan sanırım kendimizi kaybetmememiz öyle değil mi. yoksa bir kağıt parçası bizi ne kadar anlatabilir ki. sevgiler canım :))
@adsoy: gerçek sahibine, kimliğine, kendine kavuşmuş olsa keşke...
@b.n.n: kimlikli, kendimiz olduğumuz, olabildiğimiz, kalabildiğimiz günler :))) bu arada ben senin sayfana giremiyorum ne yazık ki ama bu senden değil yazık ki benden kaynaklanıyor :(((
@Vladimir: bende üzülmüştüm arkadaşım ve sonra geldiği gibi kaybolup gidiverdi işte...
@İ.x.İ.r: neden acaba :(((
@Uzağa Giden Kadın: hemen her gün bir parçamızı bırakıyoruz sahiden de. yaşarken ölüyoruz ve ölürken yaşıyoruz işte...
@Serzeniş Meraklısı: olmayalım, kaybolmayalım ne kendimizi ne de birbirimizi sahipsiz bırakmayalım...
@Abi: bu sefer herhangi bir buluş falan yok sevgili Abi N.Ö gerçek ismi :))
@Ozan Kayra: :))))
Dilerim her insan, her kayıp ettiği şeylerden de bihaber olur bir gün.
@efsa: kaybettiklerimizden bihaber olursak eksik kalmaz mıyız prensesim...
ay haberdar olsa diyecektim. :)))) bi haber demişim. pardon ya, şaşkınlık işte :)
@efsa: şaşkın prensesim benim :))))
Off yaa ne güzel yazmışsın, sahibini kaybeden kimlik, şahane, kalemine sağlık.
Sevgilerimle...
sen nası bişisin ya, kızım seni bizim gazeteye mi transfer etsek ne :)
@özlem: beğenmene sevindim canım teşekür ederim sevgiler :))
@Bekriya: boş yere mi gazetecilik okuduk diyoruz sana az buçuk elimiz kalemde tutuyor hani boş ta değiliz diyoruz diyoruz ama duyan nerdeee :))))
aa tamam o zaman hadi seni transfer edelim ne dersin ?
ne kadar güzel gözlerin, kelimelerin ve yüreğin var senin, adresini şaşırmış bir kimliği bu kadar güzel dile getiriyor :)
@Bekriya: bana uyar ama size pahalıya patlamasın. zira şu aralar çok teklif var :))))
@coffeé: teşekkür ederim canım benim üstelik ben değil sensin güzel :)))
Yorum Gönder