ÖDÜLCÜ GELDİ HANIMMM

Beni mimleyenler ya da bana ödül gönderenler bilir. Bu konularda ne zamanlamaya, ne de kurallara uygun yazabilmekteyim. Hatta bazen öylesine geç kalmış oluyorum ki mim yollayan arkadaş beni mimlediğini bile unutmuş oluyor. İşte yine üzerinden uzun bir zaman geçmiş olan ödülümle karşınızdayım. Ve bu gecikmeli teşekkür ve ödül dağıtımı içinde özürlerimi sunmaktayım. Affola...

Sevgili İ.x.İ.r, morkedi, özlem arkadaşlarım layık görmüşlerdi beni bu ödüle. Öncelikle çok teşekkür ediyorum onlara. Ödülün kuralları gereği kendi hakkımda 7 ilginç şey söylemem gerekiyor. Ve sonra da bu ödülü 7 kişiye daha iletmem.

*Tek sayılardan pek hazzetmiyorum. Mümkünse etrafımdaki herşey çift sayı olsun, çift sayıdan oluşsun. Hatta bloguma yapılan yorumları bile toplam yorum sayısının “çift” olmasını hesap ederek cevaplıyorum. Bazen sırf bu yüzden aman bir yorum daha gelse de sayı çift olsa şeklinde beklediğim bile oluyor.

*Fena halde kan tutmasına rağmen nerede CSI, Criminal Minds vb ölüm, cinayet, seri katil içerikli film ve dizi varsa orada ben varım. Bir kez daha dünyaya gelecek olursam kan tutsun tutmasın profil uzmanı olmak istiyorum...

*Ruh, cin, hayalet vb varlıklardan insanlardan korktuğum kadar korkmuyorum. Hani karşıma bir hayalet çıksa mesela eğer o an kalpten gitmezsem zaten yapabileceğim çok fazla birşey olmadığını biliyorum. Ama insan; belki de melek ve şeytanı aynı anda içinde barındırabildiğinden hiç ummadığın bir anda hatta en sevdiğim benzetmeyle “tel koptuğunda” iyi-kötü herşeyi yapabilecek olan tek varlık...

*Beyaz rengi çok severim. Başkalarının üzerinde gördüğümde çok yakıştırır hatta etrafımdakilere şiddetle beyaz giymelerini öneririm. Ama ben giymem. Okul gömleği gibi mecburi durumların ardından uzun hem de çok uzun bir zamandır iç çamaşırı dahil olmak üzere dolabımda beyaz renkte bir kıyafet bulunmamaktadır. Olur ya kazara yarın bir gün evlenirsem muhtemelen giyeceğim gelinlik de beyaz olmayacak (annem duymasın)

*Çok konuşuyorum. Çok konuşuyorum derken etrafımdakilerle değil sadece kendi kendime de çok konuşuyorum. Üstelik bunu yaparken zaman ve mekan kavramlarının hiçbir önemi kalmıyor. Bazen nerede olduğumu falan unutup uzun uzun kendimle tartıştığım ve sonra üzerimdeki tuhaf bakışların ağırlığıyla kendime geldiğim oluyor.

*Fazla düzenliyim hem de haddinden fazla. İş yerinde her türlü dosyam, evde kıyafetlerim, kitaplarım ve daha bir sürü şey...Evet elimi attığımda aradığıma anında ulaşıyor olmam özellikle iş yerinde büyük bir kolaylık benim için. Ama birşeyi ararken hiç aklında olmadığı ve aranmadığı halde karşına çıkan başka şeylerin varlığını kaçırıyor olma hissi de içten içe rahatsız ediyor beni. Sanırım dışımdaki bu aşırı düzen hali içimdeki düzensizliğin bir çeşit tepkisi...

*Hala ehliyetim yok. Sadece ehliyetim değil, arabalara ilgim, haklarında bilgim de yok. Ve sanırım olmayacak da. Bu konunun İstanbul’da yaşıyor olmamla ve hatta sabah ve akşam iki yaka arasında trafikle boğuşuyor olmamla bir ilgisi var mı yoksa doğuştan mı böyleyim bilmiyorum.

*Yolun yarısı dememe kaldı 3 senem hala bu yaşıma kadar ince topuklu ayakkabı giymedim. Bundan sonra giyer miyim hiç sanmıyorum.

İlginç mi, tuhaf mı yoksa gayet normal ve sıradan şeyler mi bilemedim ama hakkımda 8 bilgiyi yazmış bulunmaktayım. Bu arada 7 değil 8 dikkatinizi çekerim. Gelelim ödüllere...Her zaman yaptığım gibi ben bu ödülü UMUR başlığı altında sayfamda yer alan bütün arkadaşlarıma yolluyorum...